Termin „grafika komputerowa” zmienił zakres znaczeniowy w ciągu około 60 lat swojego istnienia. Pierwotnie oznaczał wizualizacje naukowe i (z czasem) artystyczne eksperymenty z obrazem generowanym za pomocą komputerów. Jednakże od czasu upowszechnienia się komputerów osobistych, narzędzia cyfrowe coraz częściej używane były do wspierania procesów projektowych, projektowania przemysłowego a także pracy nad publikacjami wydawanymi drukiem.
Dynamiczny rozwój tych narzędzi, początkowo związany głównie z rozwojem platformy Macintosh, sprawił, że w krótkim czasie niemal wszystkie elementy przygotowania publikacji i reklamy zewnętrznej, a także identyfikacji wizualnej przeniosły się w sferę cyfrową. Do tych sfer dołączyły wkrótce prace wykonywane z przeznaczeniem wyświetlania na ekranach komputerów i elementy cyfrowego filmu. Oczywiście, cała sfera interaktywna i gry komputerowe, zawierają elementy grafiki komputerowej i jest to zwykle bardzo istotna część aplikacji.
Dzisiaj również wielu artystów używa narzędzi cyfrowych w swoich pracach, to jednak pod pojęciem grafiki komputerowej rozumie się powszechnie, manipulowanie narzędziami cyfrowymi w celu stworzenia obrazu, statycznego bądź ruchomego, na potrzeby informacji, marketingu, rozrywki i edukacji. Grafiką komputerową nazywa się często również efekt tych działań, odróżniając ją od (czystej) fotografii i tradycyjnych technik obrazowania.
Grafika komputerowa jest, w tym ujęciu, umiejętnością, rzemiosłem, którego można z powodzeniem się nauczyć i nie jest to uzależnione od talentu plastycznego czy znajomości technik tradycyjnych.
Podział grafiki komputerowej
- rastrową – (zwaną również bitmapową), składa się ona z pojedynczych pikseli, które ostatecznie tworzą dwuwymiarową siatkę. Jakość obrazu rastrowego określana jest przez rozdzielczość i głębię kolorów
- wektorową – ten rodzaj grafiki różni się znacząco od poprzedniej, ponieważ zamiast korzystać z pojedynczych pikseli do opisu obrazu, wykorzystuje tzw.prymitywy, do których należą linie, łuki, punkty, wielokąty itp.
- trójwymiarową (3D) – zajmuje się wizualizacją obiektów trójwymiarowych. Scena z grafiką 3D musi zostać zrenderowana i zrasteryzowana, ponieważ monitor jest w stanie wyświetlać tylko grafikę 2D. Proces tworzenia grafiki trójwymiarowej składa się z:modelowania -proces tworzenia i modyfikacji obiektów trójwymiarowych za pomocą specjalizowanego programu komputerowego, zwanego modelerem. Modeler dostarcza zestawu niezbędnych narzędzi, a także często zbioru podstawowych figur. Utworzenie sceny – polega na wzajemnym ustawieniu względem siebie utworzonych w poprzednim etapie obiektów, określenie świateł oraz kamer. Renderingu -przeliczenie danej sceny i utworzenie pliku wyjściowego w formie obrazu statycznego lub animacji. Podczas renderingu wyliczane są m.in. odbicia, cienie, załamania światła, mgła, atmosfera, efekty wolumetryczne. Jest to bardzo czasochłonna operacja nie wymagająca, poza przygotowaniem, żadnej ingerencji ze strony człowieka. Wyniku tych operacji otrzymujemy gotowy obraz do wyświetlenia na monitorze lub wydrukowania.
Artykuł powstał we współpracy ze stroną internetową re-prezentacja.pl