Rodzina – Terapia komunikacyjna
W przypadku problemów komunikacyjnych typowych dla ZA, a które niekoniecznie są wynikiem tego schorzenia, skutecznym może okazać się podjęcie terapii mowy (terapia komunikacyjna). Zaburzenia, o których mówimy to przede wszystkim:
- brak umiejętności dzielenia się wrażeniami i przeżyciami
- nieprawidłowa interpretacja znaczeń
- echolalie odroczone
- prozodia
- nieodpowiedni ton głosu przy mimice i gestykulacji nieadekwatnej do sytuacji
- brak zainteresowania komunikacją z innymi
- pedantyczny sposób mówienia
- skłonność do monologów na wybrany temat
Często problemy te są powiązane z problemami socjalizacyjnymi i emocjonalnymi. Umiejętności receptywne, jak i umiejętności ekspresyjne mowy, kształtowane są w warunkach przyjaznych – w warunkach otwartości na świat, poczucia, że jest się ważnym i słuchanym, zarówno na poziomie werbalnym i niewerbalnym. Jeśli jednak proces wychowywania daleki jest od tych wytycznych, pojawiają się takie schorzenia, jakie wymieniliśmy powyżej. Są to problemy związane ze współczesnym sposobem wychowywania. Oczywiście, nie dotyczy to wszystkich przypadków problematycznych. To, co należy podkreślić, to konieczność podjęcia w terapii komunikacji w przypadku trudności dziecka w komunikacji mimo braku potwierdzenia ZA, autyzmu i innych chorób, przyczyniających się do takiego stanu rzeczy.
Po co zgłosić się do specjalisty?
Jeśli w Waszym życiu rodzinnym pojawiają się problemy komunikacyjne i Wasze dziecko ma trudności w byciu w grupie, powinniście udać się do specjalisty, który pomoże Wam przede wszystkim w wypracowaniu dobrych nawyków ułatwiających dzieciom używanie słów do wyrażania dosłownego znaczenia, społecznego użycia mowy oraz poprawią zdolność inicjowania, podtrzymywania i zakańczania rozmowy w sposób społecznie akceptowany. Naprawdę warto udać się do specjalisty logopedy (np. zuczekkrakow.pl), by wypracować niezbędne narzędzia komunikacyjne do wspólnotowego życia.
9 thoughts on “Terapia komunikacyjna w wychowaniu”